مردم اینجا چقدر مهربانند ;
دیدند کفش ندارم برایم پاپوش دوختند
, دیدند سرما میخورم سرم کلاه گذاشتند
و چون برایم تنگ بود کلاه گشادتری گذاشتند و
دیدند هوا گرم شد , پس کلاهم را برداشتند و
چون دیدند لباسم کهنه و پاره است به من وصله چسباندند و
چون از رفتارم فهمیدند که سواد ندارم محبت کردند و حسابم را رسیدند
. خواستم در این مهربانکده خانه بسازم ، نانم را آجر کردند گفتند کلبه بساز . . . !
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی
مردم همیشه سرشون تو زندگی دیگران هست .
1393/07/6 - 23:30